.... Είδα τα κουρασμένα, μα δυνατά, χέρια του κυρ Βασίλη και το καθαρό του βλέμμα. 

Κι άκουγα για ώρα να μου μιλά για τη γη, τη θάλασσα, τη Μεσσηνία τη δική του. 

Κι ήταν πιο νέος στην ψυχή  από 18άρης, γιατί έχει ακόμα όνειρα και "θέλω" και "μπορώ".

Και ζήλεψα και πείσμωσα για τη δική του τη ζωή και τη δική μας, για τη δική του γη και θάλασσα, και τη δική μας.

Δεν είναι κούραση ο αγώνας για να βελτιώσουμε όσα περισσότερα μπορούμε. Για να αλλάξουμε προσανατολισμό κι από αυτά που συνηθίσαμε, να παλέψουμε γι'αυτά που μας πάνε ψηλότερα, μας γεμίζουν, μας κάνουν να χαμογελάμε για κάθε κορφή που κατακτάμε.

Δεν είναι υποχρέωση να προσπαθήσουμε για τον κυρ Βασίλη. Είναι καθήκον να αγωνιστούμε για κείνον, για τα παιδιά και τα εγγόνια του, για όλους, μικρούς και μεγάλους, παίρνοντας δύναμη από το παρελθόν κι ανάσα για το μέλλον.

Δεν είναι bullet σε μία to-do-list ο σεβασμός στα χρόνια, στον κόπο και την πείρα του. Είναι μονόδρομος ν' ακολουθήσουμε το παράδειγμά του, τη δύναμη των χεριών, της πίστης, και της καρδιάς του.

Είναι επιλογή μοναδική : αλλάζουμε νοοτροπία, χτίζουμε το μέλλον μας.

Μην περιμένεις απ'τους άλλους...

Teamwork Synergy to Destination, by ice_birdy on Flickr

Είναι που θες να δουλέψεις, να προσφέρεις, να συμπορευτείς, να μιλάς και κυρίως, ν’ακούς.

Να δίνεις τα χέρια και να βάζεις ψυχή για να πετύχεις κοινούς στόχους.

Να περπατάς κι όταν χρειάζεται, να τρέχεις, ν’αγωνίζεσαι, να βάζεις δύναμη, να βάζεις πλάτη.

Να μην περιμένεις απ’τους άλλους.

Να ξεκινάς εσύ και να λες : «πάμε μαζί, γιατί μαζί μπορούμε, μαζί θ’αλλάξουμε την μοίρα μας, μαζί θα σχεδιάσουμε το μέλλον μας, μαζί θα διεκδικήσουμε. Μαζί είμαστε μια γροθιά, μια ψυχή, μια δύναμη. Μαζί μόνο θα νικήσουμε, θα προκόψουμε, θα ζήσουμε το μέλλον μας».

Γιατί είναι που δε χαίρεσαι για ένα παίκτη μα πανηγυρίζεις δικαίως για όλη την ομάδα.

Είναι που η ανάπτυξη δεν αφορά έναν, αλλά όλους Δεν οφελεί κάποιον αλλά κάθε έναν και καθεμιά, όσους ελπίζουν, παλεύουν, εργάζονται με το κεφάλι ψηλά.

Είναι που το «μπορώ και το θέλω», μαζί θα το κάνουμε «γίνεται».

Κι είναι τελικά, που το αύριο οικοδομείται για όλους.

Κι όλοι μαζί, αλλάζουμε νοοτροπία, χτίζουμε το μέλλον μας.

Ας ξεκινήσουμε

Σήμερα αποφάσισα να ξεκινήσω το blog μου, να γράψω και να καταθέσω
σκέψεις κι απόψεις.

Να τοποθετηθώ με το γραπτό λόγο και την υπογραφή μου απέναντι σε όσα μας
χωρίζουν, μας πονούν, μας πικραίνουν.

Να προτείνω συγκεκριμένα έργα και δράσεις, να βρούμε μαζί αυτά που μας
ενώνουν και να τα κάνουμε πράξη.

Γιατί απ’ τα γραπτά και τις πράξεις κρινόμαστε, όχι απ’ τις προθέσεις, μήτε
απ’ τα λόγια. Λόγια χορτάσαμε τόσα χρόνια. Και σήμερα είναι το κατώφλι του
μέλλοντός μας. Σήμερα, είναι η τελευταία προθεσμία για να συμφωνήσουμε και
να προχωρήσουμε στο κοινό δικό μας αύριο.

Η Μεσσηνία είναι η πατρίδα μου.

Ζω στην Καλαμάτα, έμαθα γράμματα στο σχολείο της Καλαμάτας, σπούδασα
κι επέστρεψα να δουλέψω στη Μεσσηνία. Γιατί εδώ θέλω να προσφέρω τις
γνώσεις και την προσπάθειά μου.

Αναπνέω το αλάτι της θάλασσας και γεύομαι τους καρπούς της μεσσηνιακής
γης, όπως όλοι οι Μεσσήνιοι που αγαπούν και τιμούν τον τόπο τους.

Ανήκω στη γενιά που θέλει να δημιουργήσει, να προκόψει, να πάει μαζί με την
Ελλάδα, μπροστά.

Ανήκω στη γενιά που μπορεί και θέλει να σχεδιάσει και να ζήσει το μέλλον που
της αξίζει.

Ανήκω στη γενιά που ερευνά πριν πιστέψει.

Ανήκω στη γενιά που έχει ιδέες και σχέδια και στόχους για το αύριο. Και που
μπορεί να τους πετύχει.

Λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο γνώση, θέληση, ειλικρίνεια, σκληρή
δουλειά και καθαρό μέτωπο.

Υπάρχουν μόνο η δέσμευση, η απόφαση, ο τελικός μας στόχος.

Γι’αυτό, σήμερα, μαζί: αλλάζουμε νοοτροπία, χτίζουμε το μέλλον μας.